«Խաղաղության համաձայնագրի տեքստի 80-90 տոկոսը, արտգործնախարարի՝ ինձ տրամադրած տեղեկություններով, արդեն համաձայնեցված է»,- Բաքվի վերահսկողությանն անցած Շուշիում հայտարարել է Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևը։ Նա հավելել է, որ Հայաստանին ստիպել են տեքստից հեռացնել Արցախի վերաբերյալ դիրքորոշումն ու տերմինաբանությունը, ինչը ճանապարհ բացեց կարգավորման գործընթացի հետագա զարգացման համար։ Միևնույն ժամանակ, ըստ Ալիևի, «երկու հարց բաց է մնում»։                
 

Արման ՄԵԼԻՔՅԱՆ. Այդ բացասական միտումը չեզոքացնելու արդյունավետ քաղաքական գործիք է անհրաժեշտ

Արման ՄԵԼԻՔՅԱՆ. Այդ բացասական միտումը չեզոքացնելու արդյունավետ քաղաքական գործիք է անհրաժեշտ
03.10.2014 | 17:41

Հայաստանի իշխող կուսակցության ներկայացուցիչները սկսել են տրտնջալ Արցախի հարցում ԵԽԽՎ-ի որդեգրած պահվածքի կապակցությամբ: Տրտունջը, մասնավորապես, պայմանավորված է այն հանգամանքով, որ ԵԽԽՎ-ն որոշել է զեկույց պատրաստել Արցախի և «ադրբեջանական մնացյալ օկուպացված տարածքների» վերաբերյալ: Հայաստանյան խրհրդարանականներն, անշուշտ, անմիջականորեն պատասխանատու չեն ՀՀ պաշտոնական արտաքին քաղաքականության բացերի համար, սակայն կարող են գոնե հաշիվ պահանջել այդ քաղաքականության մշակման և իրականացման համար պատասխանատու պաշտոնյաներից այն մասին, թե ինչու, ունենալով ագրեսիայի մեղադրանքը չեզոքացնող անվիճելի փաստարկներ, Հայաստանը համառորեն հրաժարվում է դրանք պաշտոնապես ներկայացնել միջազգային հանրությանը: Համաձայնելով մոռացության մատնել, խեղաթյուրել ադրբեջանահայ փախստականների հիմնախնդիրը Հայաստանն ինքն իրեն անպաշտպան թիրախ է դարձնում, որին ամեն անցող-դարձող կարող է ինչ պիտակ ասես կպցնել: Նաև պետք է հաշվի առնել, որ հետայսու Ղրիմի՝ Ռուսաստանին վերամիավորելու պատմությունն Արևմուտքում մշտապես մեր դեմ է աշխատելու և այդ բացասական միտումը չեզոքացնելու արդյունավետ քաղաքական գործիք է անհրաժեշտ:
Հայաստանի իշխող կուսակցության ներկայացուցիչները սկսել են տրտնջալ Արցախի հարցում ԵԽԽՎ-ի որդեգրած պահվածքի կապակցությամբ: Տրտունջը, մասնավորապես, պայմանավորված է այն հանգամանքով, որ ԵԽԽՎ-ն որոշել է զեկույց պատրաստել Արցախի և «ադրբեջանական մնացյալ օկուպացված տարածքների» վերաբերյալ: Հայաստանյան խրհրդարանականներն, անշուշտ, անմիջականորեն պատասխանատու չեն ՀՀ պաշտոնական արտաքին քաղաքականության բացերի համար, սակայն կարող են գոնե հաշիվ պահանջել այդ քաղաքականության մշակման և իրականացման համար պատասխանատու պաշտոնյաներից այն մասին, թե ինչու, ունենալով ագրեսիայի մեղադրանքը չեզոքացնող անվիճելի փաստարկներ, Հայաստանը համառորեն հրաժարվում է դրանք պաշտոնապես ներկայացնել միջազգային հանրությանը: Համաձայնելով մոռացության մատնել, խեղաթյուրել ադրբեջանահայ փախստականների հիմնախնդիրը Հայաստանն ինքն իրեն անպաշտպան թիրախ է դարձնում, որին ամեն անցող-դարձող կարող է ինչ պիտակ ասես կպցնել: Նաև պետք է հաշվի առնել, որ հետայսու Ղրիմի՝ Ռուսաստանին վերամիավորելու պատմությունն Արևմուտքում մշտապես մեր դեմ է աշխատելու և այդ բացասական միտումը չեզոքացնելու արդյունավետ քաղաքական գործիք է անհրաժեշտ:

Դիտվել է՝ 1228

Մեկնաբանություններ